χρωμόνημα

το, Ν

βιολ. τα νήματα χρωματίνης, όπως ανιχνεύονται κατά τη μεσόφαση, όταν τα χρωμοσώματα έχουν εκτυλιχθεί και διασπαρεί στον πυρήνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. chromonema (< χρωμ[ο]-* + νήμα)].